zaterdag 7 februari 2009

"Je voelt als mijn vader"

In ons jongerencentrum proberen we alle jongeren aandacht te geven. We mikken erop dat elke jongere gezien, gehoord en aangeraakt worden. 

Elk mens heeft dat nodig. 

We doen dit door jongeren welkom te heten als ze binnenkomen. We geven ze hand, kijken ze in de ogen en we noemen ze bij hun naam. Ik denk dat ons dat ons dagelijks bij 8 van de 10 bezoekers lukt. Iets moeilijker, maar ook iets waar we op mikken, is om ze gedag te zeggen als ze vertrekken en ze weer even een hand, box of schouderklop te geven. Opnieuw aangeraakt. 

We hebben gemerkt dat sommige jongeren heel graag aangeraakt worden. Sommige jongens willen zelfs graag geknuffelt worden. Mijn collega heeft wel eens gemerkt dat een jongeren echt terugknuffelde als je even een arm om een jongeren heen sloeg. 

Afgelopen vrijdag sloeg ik vriendschappelijk een arm om een jongere heen en maakt een geintje. De jongen, laten we hem Sjors noemen, sloeg ook een arm om mij heen en gaf me daarna een hug (klinkt wat mannelijker :-) ). En toen nog een,..  

Toen zei hij: " je voelt als mijn vader", en hij wreef daarbij over zijn kin. Prikt lekker en is handig als je jeuk hebt, waarbij hij met zijn kin over zijn schouder schraapte. 

Ik lachte wat en liep nietsvermoedend naar de bar. Sjors liep met mee en zei zacht: 

"mijn vader leeft niet meer,... " 

Toen had hij mijn aandacht. Sjors zijn vader is drie jaar geleden overleden, omdat hij een jaar daarvoor een honkbal tegen zijn hoofd had gekregen, met blijvende onontdekte schade. 

Het heeft me enorm geraakt. Sjors van 13 jaar, werd door een knuffel aan zijn vader herinnerd, die er niet meer is. Ik werd er een soort van emotioneel van  en ik kan niet goed verklaren waarom. Er spreekt zoveel mee met die ene zin. En het feit dat hij nog even meeliep en stilletjes zei: "mijn vader leeft niet meer". Dat wilde hij dus nog even kwijt. 

Gezien, gehoord, aangeraakt worden. Basisbehoefte van ons allemaal. Een knuffel van je vader en horen dat hij van je houdt, weten dat hij er voor je is, je bent zijn vent of meid. Als dat vanzelfsprekend voor je is, heb je heel veel om dankbaar voor te zijn. 

Dat is een van de redenen waarom ik geniet van dit werk. 

Vanmorgen had ik een groep van 25 kerkelijke jongerenwerkers uit Monster op visite in the Mall en ik vertelde ze over het werk wat we doen. 

Ik heb ook het verhaal van Sjors verteld. Aan het eind van mijn verhaal was de groep enthousiast over het werk wat we doen en enthousiast over hun eigen mogelijkheden. Dat kwamen ze allemaal vertellen. 

Een vrouw wilde me vertellen dat zij ook haar vader had verloren als kind, ze was toen negen. En ze snap precies wat Sjors heeft gevoeld. "nu stop ik met erover te praten zei ze, want anders begin ik te huilen". Deze vrouw is in de 50 en nog raakt het haar diep. 

Sjors heeft iets bijzonders durven te laten zien afgelopen week. 

(Je snapt de link met God zelf wel denk ik)

7 opmerkingen:

Blutch-V zei

Het gebeurd niet vaak dat een blogje mij raakt. Maar bij dit blogje moest ik een paar keer slikken om de tranen binnen te houden! Dit is waar we het allemaal voor doen...

een jongerenwerker uit Ede..

Li zei

mee eens, kippenvel en inderdaad de reden om dit werk te doen

li

Anoniem zei

en dit is nou waarom we dit werk MOETEN & mogen doen...rijk gezegend zijn de voeten die het goede nieuws komen brengen

Sam of Saam zei

Heel vet!
Zou deze blog misschien ook iets zijn als verhaal over The Mall op de Morgenstond website (misschien met een inleiding / uitleiding)?
Dit soort dingen maken je instant betrokken.

Eef zei

Bijzonder

Anoniem zei

Erg mooi!
Je hebt zooo gelijk over die basisbehoefte. Ik zie het ontzettend terug bij de uithuisgeplaatste jongeren van mijn stage. Ze missen zoveel. Komen allemaal uit gebroken gezinnen.
Mooi om iets te kunnen/mogen betekenen voor deze jongeren!
Sterkte en Gods zegen bij dit mooie werk!

Blutch-V zei

op zaterdag 7 februari heb ik gereageerd op je blog... niet wetende dat mijn eigen vader de dag erna plotseling zou overlijden aan een hartstilstand...
En weet je wat ik op dit moment het meeste mis? zijn vader-knuffels!