"stelletje Poesies!!"

Frits staat tegenover tien andere Antilliaanse jongeren op het voetbalveldje. "Kom dan, jullie durven niks!", een van de jongens geeft hij een schop, maar nog durft niemand wat te doen. Niemand heeft zin in de eerste klap van hem. Hij is groot, sterk, gefrustreerd en boos.

Mijn collega verteld hem dat hij beter kan gaan voordat het echt fout loopt en hij zijn woede niet meer in kan houden.

Vanmorgen hebben we voor hem gebeden.

Zijn vader praat soms dagen niet tegen hem. Hij wordt gewoon genegeerd. Hij was ook niet uitgenodigd voor het voetballen. Weer genegeerd.

Uiteindelijk is hij dus wel komen opdagen, maar vooral om aan iedereen te laten voelen dat hij niet genegeerd kan worden.
Hij speelt hard, schopt mensen onderuit. Tot het moment dat hij tegenover de hele groep staat.
"Jullie zijn een stelletje Poesies!!! Kom maar op, probeer me maar aan te kunnen!"

Beter gehaat te worden dan genegeerd te worden.

Alles is steeds kapot gemaakt in je leven, eerst door anderen bij jou, later door jezelf bij anderen. Je weet niet beter. Dit is hoe het leven werkt,.....

Als je je hier niks bij voor kunt stellen, mag je blij zijn.
Voor een deel van onze jongeren is dit alles wat ze kennen. Ze kunnen niet meer geloven dat dingen mee kunnen zitten, kunnen niet geloven dat dromen uit kunnen komen. Kunnen niet geloven dat er onvoorwaardelijke liefde bestaat.

Wij hopen dat ze Jezus Liefde in ons zien.

Frits is boos weggelopen van ons,... heeft jongeren bedreigd tijdens een activiteit bij ons. We bidden voor hem en hopen dat onze sancties en grenzen die we stellen hem ook Jezus laten zien. Laten zien dat er onvoorwaardelijke Liefde bestaat.

God help Frits en help ons.
Bidt mee voor Frits, God kent zijn echte naam en weet wat hij nodig heeft.


(frits is een verzonnen naam)